اینکه ” چگونه در آزمون آیلتس موفق شویم ؟” یا اینکه ” راهکارهای آزمون آیلتس چه چیزهایی می‌تونن باشن؟”، سؤالاتی هستن که ذهن خیلی‌ها رو به خودشون مشغول کردن.
امروز دیگه همه اسم آزمون آیلتس رو شنیدیم. محاله که دور و اطرافتون کسی نباشه که بخواد مهاجرت کنه.
از جوان‌هایی بگیر که می‌خوان برن اونور آب و ادامه تحصیل بدن تا آدم‌هایی که می‌خوان سرمایه و خانواده رو بردارن و برن یه جای دیگه زندگی رو آغاز کنن.
دروغ چرا؟
خود منم همیشه رؤیای مهاجرت توی سرم بوده.
به هرحال شرایط زندگی، امروزه خیلی سخت شده و اکثر مردم می‌خوان که جای دیگه‌ای زندگی رو شروع کنن و کاملاً قابل درکه.
کسی که می‌خواد مهاجرت کنه، حالا چه تحصیلی چه کاری، حتماً به اقداماتی که لازمه انجام بده از قبل فکر کرده.
یکی از چیزهایی که قبل مهاجرت کردن بهش نیاز دارید، اینه که آزمون آیلتس (IELTS) بدید.
اما باز هم این سؤال در ذهن ما می‌چرخه که:« چگونه در آزمون آیلتس موفق شویم ؟» یا « من چگونه در آزمون آیلتس موفق بشم؟ اصلاً موفق شدن در این آزمون راحته؟»
شما که اومدید این متن رو بخونید هم حتماً همین سؤالات توی سرتون بوده.
شما هم دنبال جوابی به این سؤال بودید.
لابد تا این لحظه هم خیلی برای بهتر شدن زبان تلاش کردید یا آزمون رو قبلاً دادید و نمره‌ی دلخواه رو نگرفتید.
من می‌فهمم؛ خودم هم معلمم و قریب ۹۰ درصد زبان‌آموزهام می‌خوان برن و دنبال راهی برای زود به نتیجه رسیدن هستن ولی جادو که نمی‌شه کرد.
باید قدم‌های آهسته و پیوسته برداشت.
من به عنوان کسی که این آزمون رو داده و نمره‌ی ۸.۵ گرفته، می‌خوام بهتون اطلاعات کلی از این آزمون بدم و از تجربه‌ی زبان‌آموزی خودم بگم و کارهایی رو معرفی کنم که بهتون کمک کنه؛ پس این مقاله رو تا انتها بخونید 🙂
اینجا براتون فهرست مطالب رو می‌گذارم که دسترسی‌تون خیلی راحت‌تر باشه و راحت برید سراغ هر بخشی که خواستید:
- آزمون آیلتس چی هست اصلاً؟
- اولین گام موفقیت در آزمون آیلتس چیه؟
- چرا زبان عمومی اهمیت داره؟
- هزینه‌ی این آزمون کم نیست.
- با کسانی که آزمون رو شرکت کردن، صحبت کنید.
- به اندازه‌ی کافی چهار مهارت رو تمرین کنید.
- انگیزه‌تون رو نگه دارید.
- واقع‌بینانه هدف‌گذاری کنید.
- از قوانین آگاه باشید.
- من چطور زبان انگلیسی رو یاد گرفتم و در آزمون موفق شدم؟
آزمون آیلتس چی هست اصلاً؟
آزمون آیلتس یا (International English Language Testing System) یک آزمون بین‌المللیه که سطح زبان انگلیسی شما رو در چهار مهارت خواندن (reading) ، نوشتن (writing) ، صحبت کردن (speaking) و شنیدن (listening) می‌سنجه.
کشورهایی مثل کانادا، نیوزلند، استرالیا و انگلیس، برای اینکه بتونید در دانشگاه‌هاشون درس بخونید یا کسب و کارتون رو در اونجا راه بندازید، این مدرک رو از شما می‌خوان.
این مدرک به عنوان معیاری برای شناخت میزان تسلط شما به زبان انگلیسی محسوب می‌شه.
اینجا یک ویدئو براتون قرار می‌دم که به طور کامل هر چهار بخش آزمون رو توضیح داده و شما با چند دقیقه وقت گذاشتن و تماشای اون، پی می‌برید که هر بخش از آزمون چقدر زمان داره، چه چیزهایی رو شامل می‌شه، راهکارهای آزمون آيلتس چه چیزهایی هستن و اینکه باید چه نکاتی رو رعایت کنید؟
۲ نکته‌ی مهم در بخش اسپیکینگ:
- لهجه‌ی بریتیش یا امریکن در صحبت کردن اهمیت چندانی نداره؛ مهم اینه که کلمات رو به درستی تلفظ کنید.
- شاید بهتون گفته باشن که باید سریع صحبت کنید. نه این‌طور نیست. چیزی که ممتحن از شما می‌خواد اینه که روان صحبت کنید، از دایره واژگان خوبی بهره‌ور باشید و گرامر رو رعایت کنید؛ پس سعی نکنید سریع حرف بزنید. سعی کنید روان و درست صحبت کنید.
اولین گام موفقیت در آزمون آیلتس چیه؟
اولین گام، تسلط لازم و کافی به زبان عمومیه؛ پس برنامه‌ریزی کنید تا زبان عمومی رو به خوبی یاد بگیرید.
این مهم‌ترین گامی هست که هر معلم زبانی به متقاضی‌های آزمون آیلتس می‌گه.
چرا زبان عمومی اهمیت داره؟
شما تا قبل از اینکه نتونید به درستی انگلیسی حرف بزنید و یا صحبت‌های شخص انگلیسی زبان رو بفهمید، نتونید متون انگلیسی رو بخونید و به خوبی درک کنید، نتونید دو خط متن با گرامرهای درست و مناسب بنویسید، نباید به‌هیچ‌وجه به فکر دادن آزمون آیلتس بیفتید.
پس حتماً حتماً حتماً (ببینید چقدر دارم اصرار می‌کنم) ، حتماً در وهله‌ی اول با کلاس رفتن، زبان عمومی رو به سطح خوبی برسونید.
اگر عجله دارید، معلم خصوصی بگیرید و در این راه هزینه کنید.
نکته: خیلی‌ها تصمیم می‌گیرن که خودخوان زبان عمومی‌شون رو تقویت کنن. اگر در ابتدای مسیر هستید و با این مسیر آشنایی ندارید، این کار رو با خودتون نکنید. هم سردرگم می‌شید هم انگیزتون رو زود از دست می‌دید. بهتره یک معلم داشته باشید که اشکالات شما رو بگیره، پیچ و خم راه رو نشونتون بده و سطح شما رو مشخص کنه.
هزینه‌ی این آزمون کم نیست.
هزینه آزمون آیلتس در ایران بسیار بالاست و چند بار شرکت در این آزمون، مقرون‌به‌صرفه نیست! بهتره با آمادگی کامل شرکت کنید.
یک مسئله که تقریباً تمام متقاضیان آزمون آیلتس باهاش دست و پنجه نرم می‌کنن، استرس و اضطرابی هست که این آزمون براشون به همراه داره و یکی از دلایلش قیمت بسیار بالای این آزمونه.
خیلی‌ها نمی‌تونن این آزمون رو بارها و بارها بدن تا بالاخره نمره‌ای که می‌خوان رو به دست بیارن؛ پس لازمه که با آمادگی کافی سر جلسه حاضر بشید.
خب، حالا فرض می‌کنیم شما زبان عمومی رو به سطح خوبی رسوندید، می‌دونید آزمون آیلتس چیه و چه نمره‌ای رو نیاز دارید.
برای بالا بردن روحیه، فرار از استرس و تقویت روح و روانتون چه اقداماتی رو باید انجام بدید؟
با کسانی که آزمون رو شرکت کردن، صحبت کنید.
بهتره که یکی رو پیدا کنیم که این آزمون رو داده و ازش درباره‌ی محیط آزمون، جوی که اونجا برقراره و دغدغه‌های ذهنی خودمون بپرسیم.
اگر کسی نبود که ازش بپرسیم، می‌تونیم از استادی که باهامون کار می‌کنه بپرسیم و از اضطراب‌هامون بگیم.
یک معلم زبان خوب، کاملاً این مسئله رو درک می‌کنه و می‌تونه کاری کنه که ترس شما کمتر بشه.
به قدر کافی چهار مهارت رو تمرین کنید.
ممکنه که زبان عمومی شما خیلی خوب باشه ولی ندونید با چه مدل سؤالاتی قراره روبه‌رو بشید.
حتماً به کلاس‌های آمادگی آیلتس برید و خودخوان زبان رو تمرین نکنید.
برای موفقیت در آزمون آیلتس به یک معلم لازم دارید که اشتباهاتتون رو رفع کنه، منابع مورد نیاز رو بهتون معرفی کنه و هر زمان بی‌انگیزه شدید یا سطح اضطرابتون بالا رفت، شما رو به آرامش برسونه.
در راستای تقویت چهار مهارت:
متون انگلیسی زیاد بخونید.
شما در آزمون آیلتس قراره با سه تا متن روبه‌رو بشید و باید کامل درکشون کنید و به سؤالات مربوطه پاسخ بدید.
تا جایی که می‌تونید از سایت‌ها و مجله‌های خارجی مقاله پیدا کنید و بخونید.
کتاب‌های انگلیسی امروزه خیلی راحت در دسترس هستن و هر سلیقه‌ای داشته باشید، می‌تونید کتابی باب میلتون پیدا کنید؛ پس از خوندن و خوندن غافل نشید.
انگلیسی بشید.
یکی از راه‌هایی که دیدم بعضی معلم‌های زبان پیش می‌گیرن، اینه که از زبان آموز می‌خوان یک اسم انگلیسی برای خودش پیدا کنه و فکر کنه یک آدم انگلیسی زبانه.
شما هم می‌تونید یک اسم انگلیسی برای خودتون انتخاب کنید، یک ماجرای جدید بسازید و سعی کنید تا جایی که می‌شه فارسی حرف زدن رو فقط برای مواقع ضروری نگه دارید.
جلوی آینه صحبت کنید.
در جلسه‌ی آزمون، شما مطمئن نیستید با چه موضوعاتی مواجه می‌شید و ازتون خواسته می‌شه که درباره‌ی چه موضوعی بنویسید یا حرف بزنید.
از راه های موفقیت در آزمون ایلتس اینه که دست پر سر جلسه حاضر بشید.
حتماً جلوی آینه بایستید و راجع‌به موضوعات مختلف با صدایی که قابل شنیدن باشه، صحبت کنید.
تست بزنید.
همون‌طور که پیش از کنکور برای آماده شدن تست می‌زنید تا با نمونه سؤالات آشنا بشید، یکی از راه های موفقیت در آزمون ایلتس هم اینه که پیش از آزمون حتماً یک عالمه تست بزنید.
یکی از منابع معتبر که توی اون می‌تونید آزمون‌های پیشین رو پیدا کنید و تست بزنید، کتاب‌های کمبریج هستن که به راحتی می‌تونید توی ایران این کتاب‌ها رو پیدا کنید.
از آزمون‌های شبیه‌ساز شده غافل نشید.
همون‌طور که قبل‌تر گفتم، هزینه‌ی این آزمون خیلی زیاده و نمی‌صرفه که چندین بار امتحان بدید تا بالاخره نمره‌ای که می‌خواید به دست بیارید؛ پس به جاش چکار می‌شه کرد تا توی محیط قرار بگیریم و بتونیم خودمون رو محک بزنیم؟
یکی از کارهایی که حتماً باید پیش از آزمون انجام بدید، شرکت در آزمون‌های ماک آیلتس هست.
این آزمون‌ها مثل همون آزمون اصلی هستن و شما رو توی همون محیط و ساختار قرار می‌دن و بعدش هم بهتون فیدبک می‌دن. هزینه‌ی خیلی کمتری دارن و شما می‌فهمید که در هر مهارت به چه سطحی از تسلط رسیدید.
نکته: آزمون‌های ماک این روزها در خیلی از آموزشگاه‌ها برگزار می‌شن؛ اما خیلی‌هاشون شرایط استاندارد رو رعایت نمی‌کنن. بنابراین لازمه مراکز معتبر رو بشناسید و جای درستی آزمون بدید که وقتتون هدر نره و سطح شما به طور درستی سنجیده بشه.
انگیزه‌تون رو نگه دارید.
در طی آماده شدن برای آزمون، خیلی پیش میاد که بی‌انگیزه بشید، منصرف بشید و ادامه‌ی مسیر رو شل بگیرید.
هدفتون رو به خودتون یادآوری کنید.
اگر کتاب‌ها و پادکست‌های انگیزشی، انگیزه شما رو برمی‌گردونه، از خوندن و شنیدنشون غافل نشید.
مرور کردن زندگی آدم‌های موفق و پرتلاش تأثیر خیلی خوبی در روحیه‌ی شما داره.
به خودتون یادآوری کنید که از ابتدای مسیر تا الآن چه پیشرفتی داشتید و تا رسیدن به خط پایان، زمان زیادی نمونده.
واقع‌بینانه هدف‌گذاری کنید.
ممکنه شما در یکی از مهارت‌ها نیاز به نمره‌ی ۶.۵ داشته باشید؛ اما در حال حاضر در حد ۵ باشید.
شما نمی‌تونید یک ماهه به اون نمره برسید.
این کار شدنی نیست؛ پس باید از وضعیت محاسبه‌ی نمره‌ی آیلتس مطلع باشید و در زمانی معقول، با کمک معلم به توانایی لازم برسید.
از قوانین آگاه باشید.
این رو باید بدونید که وقتی وارد محل امتحان شدید، چه قوانینی رو باید رعایت کنید؛ مثلاً شما در حین امتحان اجازه‌ی اینکه چیزی بخورید یا به دست‌شویی برید، ندارید.
موبایلتون رو هم مثل تمام امتحان‌های دیگه، نمی‌تونید به جلسه‌ی امتحان ببرید.
اگر قوانین رو ندونید، ممکنه براشون آماده نباشید و یک مرتبه شوکه بشید؛ پس از چند روز قبل، از شرایط مطلع بشید.
حالا این همه گفتم و گفتم، بیاید تجربه‌ی خودم رو هم بگم براتون:
من چطور زبان انگلیسی رو یاد گرفتم و در آزمون آیلتس موفق شدم؟
من آیلتس ۸.۵ جنرال دارم؛ اما کار یک شب و شش ماه و یک سال نبوده!
موقعی که من خوندن زبان رو شروع کردم، اصلاً نمی‌دونستم آیلتس یعنی چی!
من یادگیری زبان رو زمانی شروع کردم که کلاس پنجم دبستان بودم.
دلیلشم این بود که عاشق دنیای غرب بودم و دوست داشتم بتونم به زبان انگلیسی حرف بزنم و فیلم ببینم و کتاب بخونم.
به نظرم کلاس داشت! 😄
شروع مسیر
اون موقع که من شروع کردم، تنوع کلاس‌های زبان و متدهای آموزشی مثل الآن نبود.
شهر کوچک ما کلاً دو یا سه آموزشگاه داشت که دوتاشون از بس شاگرد کم داشتن، رسماً پشه می‌پروندن و این‌طوری شد که من رفتم به تنها آموزشگاهی که باقی می‌موند.
آموزشگاه ما نه اعتقادی به نمره زیاد دادن داشت، نه اعتقادی به نرم و مهربون رفتار کردن با بچه‌ها!
برای همینم ما تنبیه می‌شدیم در برابر درس نخوندن یا کم خوندن یا سریع حرف نزدن! (کمی پیش درباره‌ی سریع حرف زدن براتون نوشتم و اینکه هیچ تأثیری نداره روی نمره و اصلاً درست نیست که کسی از زبان‌آموز انتظار داشته باشه که مثل موتور جت حرف بزنه!)
خلاصه …
من تو چنین محیطی چند سال زبان خوندم.
لابد می‌پرسید: “خب چرا این قدر موندی اونجا؟”
سؤال خوب و به جاییه!
حقیقت اینه که نمی‌تونستم زبان رو ول کنم و اون موقع تو سنی نبودم که بخوام خودخوان ادامه بدم و معلم‌های خوب و کاربلد هم اونجا نبودن.
بنابراین سوختم و ساختم.
تا رسیدم به سن دبیرستان.
دیدم دیگه نه واقعاً نمی‌تونم اونجا بمونم.
سنم طوری بود که تحمل نمی‌کردم معلمی بخواد مدام بهم پرخاش کنه و هرچقدر برای کلاسش و درسش تلاش کنم، بازم براش کم باشه.
البته خانواده راحت قبول نمی‌کردن.
می‌گفتن این همه رفتی و تحمل کردی بازم ادامه بده؛ اما من دیگه گوشم بدهکار نبود!
استرسی هم که این کلاس و معلم به من می‌داد کم نبود.
کدوم نوجوانی رو می‌شناسید که این‌قدر تحمل کنه سرش داد بزنن؟
خلاصه به بهونه‌ی اینکه درسای مدرسه سخته و هر روز امتحان دارم و … ، موفق شدم کلاس رو ول کنم.
بعد از ول کردن زبان چی شد؟
یک مدت به معنای واقعی تمرین و مطالعه رو رها کردم و اثر بدی هم روی حرف زدن و گرامر و سطح واژگانم داشت.
سال آخر دبیرستان بودم که دوباره رفتم و با جدیت شروع کردم به خوندن؛ چون می‌خواستم توی دانشگاه هم زبان بخونم.
یادگیری به‌صورت خودخوان، سخت بود واقعاً.
من هم اگه کسی هلم نده نمی‌تونم کاری رو انجام بدم.
اما با هر زور و ضربی بود پیش رفتم و از مشاور برنامه‌ریز کمک گرفتم.
با کمک برنامه‌ریزی دانشگاه چمران اهواز قبول شدم و چهارسال ادبیات انگلیسی خوندم.
سؤالی که برای خیلی از کسانی که می‌خوان یکی از شاخه‌های زبان انگلیسی رو بخونن توی دانشگاه پیش میاد:
آیا اگه زبان بلد نباشم، می‌تونم توی دانشگاه زبان بخونم؟
خیر دوست عزیز!
شما زبان رو توی آموزشگاه و با معلم یاد می‌گیری.
موقعی که می‌ری دانشگاه باید حداقل در سطح intermediate باشی که بتونی درس‌ها رو بخونی و بفهمی استاد چی می‌گه.
البته دو سال اول، مهارت‌های اصلی مثل گرامر و درک مطلب و اسپیکینگ رو با شما کار می‌کنن؛ اما باز هم اون‌قدر ابتدایی و راحت نیست.
پس باید از قبل بلد باشید؛ وگرنه بعد از چهار سال می‌بینید هنوز توی درس‌های پایه اسیرید.
زبان خوندن در دانشگاه چطور بود؟
دانشگاه روی سطح زبان من تأثیر خوبی داشت؛ اما برای خیلی‌ها این‌طوری نیست.
یکی از تکنیک‌هایی که برای من اثر داشت ولی در کل خیلی توصیه نمی‌شه، این بود که یکی از اساتید ترم یک، به ما گفت روزی 10 تا فلش کارت از دیکشنری پیدا کنید و حفظ کنید.
این یکی از بخش‌های امتحان پایان‌ترم بود و باید انجامش می‌دادیم.
بچه‌ها خیلی غر می‌زدن؛ اما من به‌شخصه دوست داشتم این کار رو.
بالاترین نمره هم در پایان‌ترم گرفتم و اون کلماتی که حفظ کردم به کارم اومدن.
باز هم تأکید می‌کنم: حفظ کردن واژه به تنهایی، روش توصیه شده‌ای نیست؛ اما برای من در اون یک مورد مفید بود.
از ابتدای دوره‌ی دانشگاه، من یک باره افتادم توی موج هالیوود (قبلش فقط سریال کره‌ای می‌دیدم 🙂 )
یک فیلم‌باز و سریال‌باز حرفه‌ای شدم.
ناخودآگاه به خودم اومدم و دیدم که تأثیر به شدت زیادی گذاشته روی استفاده‌ی من از ساختارهای محاوره‌ای، اصطلاحات و دایره لغات گسترده.
سریال‌هایی که من می‌دیدم و خیلی برام خوب بودن:
- Grey’s Anatomy
- Friends
- The Vampire diaries
- Breaking bad
- Dexter
- Pretty little liars
اون موقع دسترسی داشتن به سریال نسبت به الآن محدودتر بود و این‌ها هم سریال‌های تاپ اون زمانی بودن که من در دانشگاه درس می‌خوندم.
الآن تنوع سریال‌ها خیلی بیشتره و سایت‌های دانلود هم زیاده و بهتر می‌تونید سریال با توجه به روحیه‌تون پیدا کنید.
خیلی‌ها فکر می‌کردن فیلم دیدن من یا رمان خوندنم، وقت تلف کردنه.
این‌قدر گفته بودن خودمم باورم شد؛ اما تأثیر غیرمستقیم بسزایی گذاشت روی ارتقا‌‌ی سطح زبانم.
تأثیرش رو وقتی فهمیدم که می‌خواستم چیزی بنویسم یا راجع‌به موضوعی چند دقیقه حرف بزنم.
تعداد کمی از کتاب‌هایی که خوندم و برام خوب بودن:
- The fault in our stars
- The catcher in the rye
- Me before you
- Tuesdays with Morrie
لازمه باز هم بگم که من هم‌چنان خوره‌ی فیلم و سریال و کتاب هستم؛ اما این‌ها تعدادی از چیزهایی بودن که در دوران دانشجویی می‌دیدم و می‌خوندم و به لطفشون تونستم سطح زبان خودم رو ارتقا بدم.
چی شد که آیلتس دادم؟
خب من چند سالی بود که مشغول تدریس زبان بودم؛ از سن حدوداً ۱۹ سالگی.
شاگردهای زیادی هم داشتم و توی شهرمون شناخته شده بودم؛ اما می‌خواستم سطح کاریم رو بالا ببرم.
سطح زبان عمومی خیلی خوبی داشتم، روان صحبت می‌کردم، می‌تونستم با آدم‌های native به خوبی حرف بزنم.
همشون معتقد بودن که هم لهجه‌ی خوبی دارم و هم روان صحبت می‌کنم.
با ساز و کار آیلتس تا حدودی آشنایی داشتم؛ اما سؤال ” چگونه در آزمون آیلتس موفق شویم ؟” مثل بقیه تو ذهنم بود.
همون‌طوری که برای قبولی تو کنکور کلاس کنکور می‌ریم تا تکنیک‌ها رو یاد بگیریم، معتقد بودم برای اینکه بتونم نمره‌ی خوبی بگیرم باید کلاس برم و از تجربیات یک معلم کاربلد کمک بگیرم.
من فقط به مدت دو ماه کلاس رفتم.
اما چرا این‌قدر کم؟
الآن می‌گم:
- من از سن ده سالگی وارد مسیر یادگیری زبان شدم و هیچ‌وقت به طور کامل ازش خارج نشدم.
- دایره لغات وسیعی داشتم و گرامر رو تا سطح پیشرفته بلد بودم. همین باعث می‌شد که معلمم نیاز نداشته باشه به من گرامر یا واژه یاد بده.
- تکلیف‌هایی که از من خواسته می‌شد رو به طور کامل انجام می‌دادم و تو این مدت فقط یک‌بار کلاسم رو لغو کردم؛ به خاطر اینکه بدجور سرما خورده بودم و صدام درنمی‌اومد.
- تو اوقات فراغتم راجع‌به موضوعات مختلفی با خودم حرف می‌زدم و صدام رو ضبط می‌کردم. بعد گوش می‌دادم و سعی می‌کردم دوباره بهتر حرف بزنم، بهتر تلفظ کنم و از واژه‌های دشوارتر استفاده کنم که مهارتم رو بهتر نشون بدم.
- در خصوص رایتینگ: نمونه‌خوانی زیاد می‌کردم و به این خیلی توجه می‌کردم که رایتینگ‌هایی که نمره‌های خوب گرفتن، چطور نوشته شدن.
- در این دو ماه، دوبار آزمون ماک دادم و این‌طوری با ساز و کار آزمون آشنا شدم و این کار هم خیلی روی کم شدن استرسم تأثیر داشت، هم سطح خودم دستم اومد.
این‌ها رو صرفاً گفتم که اشاره کنم:
این مسیری بود که من طی کردم که طولانی هم بود؛ پس در این راه صبور و واقع‌بین باشید.
اگر اول مسیر زبان‌آموزی هستید، انتظار نداشته باشید که شش ماه بعد بتونید نمره‌ی مورد نظر رو بگیرید!
این کارها همه صبوری و تلاش می‌طلبه.
ختم کلام!
آزمون آیلتس هم مثل هر آزمون دیگه‌ای نیاز داره که با تکنیک‌های مربوط بهش آشنا باشید و با انگیزه براش درس بخونید.
در این مسیر، حتماً از یک معلم حرفه‌ای کمک بگیرید و به توصیه‌هاش عمل کنید.
هدفتون رو برای خودتون تجسم کنید و مصمم رو به جلو حرکت کنید.
مطالبی که حتماً به دردتون می‌خوره:
اگر قصد تقویت لیسنینگ رو دارید، سری بزنید به این مطلب:
این مطلب بهتون می‌گه که چطوری لغت یاد بگیرید:
اینجا بهتون می‌گه که چطوری برای زبان خوندن برنامه‌ریزی داشته باشید:
اگر این مطلب به دردتون خورد، حتماً در قسمت نظرات برام کامنت بگذارید و اگر شما هم آزمون رو دادید یا متقاضی اون هستید، از تجربه‌های زبان خوندنتون و روش‌هایی که استفاده می‌کنید، برام بنویسید.
محصولات آموزشی
ممنون